Bóg wszystko ku dobremu zrządza.
Dz. 11 III 1855

Bez Niej [Matki Najświętszej], mawiał, trudno by mu było wyżyć na świecie.
Wsp. s.51

Jakże Bóg nieskończenie miłosierny, dobrotliwy – ziszcza nasze pragnienia.
Dz. 10 X 1859

Istotnie pojąć nie mogłem, czym się dzieje, że Bóg miłosierny tyle pociech w tych kilku dniach mi zesłać raczył. Tyle pociech, zaprawdę niezasłużonych, tylko z dziwnej łaski Bożej pochodzących...
Dz. 18 IX 1854


Ziemia jest nam jakoby matką, która nas piastuje karmi, przyodziewa, - i w cudach swoich uczy poznawać Boga, w darach Opatrzności uczy kochać Boga i uczy służyć Bogu, jak sama wiernie służy i wiecznie wedle rozkazania Boskiego rodzi.
A. cz. II, za: Sługa Boży, s. 206.

Nad brzegami jeziorka widziałem pełno kwitnących białych lilii wodnych, patrząc na sięgające za tymi liliami dziewczęta pomyślałem: jeżeli z błotnistych i dzikich zarośli nadwodnych wyrastają tak śnieżnej i czystej białości kwiaty, czemużby i pośród zaniedbanych, a nawet w zepsuciu zagrzęzłych wiosek naszych nie miały bezpiecznie wykwitać czyste dusze służebniczek Najświętszej Panny?
Dz. 8 VI 1857

Oglądałem dziś u sióstr w Ochronie kwiat Męki Pańskiej, który nader pięknie się rozwinął. Najprzód są bladozielone listki, które otulały pąkówkę, na nich stoją wilgotne kropelki, niby pot ogrójcowy; potem na nich leży wieniec błękitnych promieni ostrych, jakoby cierniowa korona, z środka tej korony sterczy pięć pręcików, niby pięć ran, a nad tem wszystkiem trzy ciemne leżące odnóżki w zupełnem podobieństwie do gwoździ. Wprawdzie potrzeba było żywej wyobraźni pobożnej, aby w tem upatrzyć podobieństwa narzędzi Męki Pańskiej i stąd nadać nazwisko kwiatowi, lecz istotnie dziwnie zestawione są te symbole i kiedy takowe w ościach głowy szczupaczej upatrywano, czemóżby ich pobożna wyobraźnia i w tym kwiecie upatrzyć nie mogła.
Dz. 2 VII 1853

Jak życie niewieście, tak równie życie naszego ludu rolniczego ściśle się wiąże z tajemnicami natury oraz najwidomej opieki nieba doznaje.(…) Niewiasta i lud są żywą religią, żywym przywiązaniem stworzenia ze Stwórcą świata widomego z niewidomym światem. Stąd i całe życie ich domowe jest urządzone na wzór Matki Kościoła, którego święte tajemnice także z tajemnicami natury się wiążą.
Z odradzającą się wiosną łączą się tajemnice Stworzenia - Wcielenia i Zmartwychwstania. Tu z rozwijaniem się radosnych tajemnic religijnych - rozwija się najweselsza pora sielskiego życia.(…)
Wspomnienia świętych wiążą się z życiem rolniczym, którzy na tej ziemi byli robotnikami Bożymi i za pługiem tego żywota chodzili w pocie czoła .
Lud Najśw. Pannie, Matce wszelkiego życia i Pani świata z prostotą ducha płody ziemi jej porucza.”
A. cz II., za: Sługa Boży, s. 206 - 207

Jak żyzna jabłoń w lesie wędrowca ucieszy, tak Matka każdego, kto do Niej pospieszy.
Zbiór..., cz. II

Dzisiejszy dzień cały do najmilszych w mojem teraźniejszem życiu zapisać winienem, bo przepędziłem go w nabożeństwie przed Bogiem i towarzystwie z ludźmi wedle Boga.
Dz. 6 VIII 1854

Nauczyłem ją sposobu przyjmowania Komunii św. duchowej. Jestem pewien, że ta anielska dusza obfitych łask dostąpi przez takowe wzniesienia wewnętrzne.
Dz. 29 VIII 1854

Czytałem o jego oddaniu się na służbę Bożą. O, jakże on był szczęśliwy, że Bóg mu tę ścieżkę świętą ułatwił!
Dz. 7 I 1857

Przyszła mi myśl, aby od dnia dzisiejszego, paliła się ciągle lampka przed Najświętszym Sakramentem. Dałby Bóg, żeby się to dało utrzymać.
Dz. 11 XI 1856


Byłem w kościele na Wielkim Nabożeństwie (sumie). Dziś jako w pierwszą niedzielę po świętej Jadwidze było wystawienie wszystkich relikwii w tutejszym klasztorze i podawanie ich do pocałowania. W trzecią niedzielę października wystawienie wszystkich znajdujących się w klasztorze relikwii i nabożeństwo do uczczenia tychże świętych.
Dz. 16 X 1853



Poszedłem na roraty, byłem na kazaniu i wotywie przed ołtarzem św. Barbary, której święto dziś Kościół obchodzi.
Dz. 4 XII 1853

Przepisywałem dziś żywoty świętych do czytania na maj dla tutejszych wiosek okolicznych.
Dz. 28 IV 1853

Wieśniaczki prawie na pamięć umieją i znają żywoty świętych niewiast i często do okoliczności zastosowanych z nich przykład słyszałem z ust tych prostych lecz sumiennych czytelniczek.
Dz. 15 X 1853