ZWIASTOWANIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE

Nazaret – w czasach Jezusa był niepozorną wioską w Galilei. Dziś jest największym arabskim miastem w Izraelu. Dla chrześcijan jest jednym z najświętszych miejsc, w którym Jezus spędził większość swojego życia. Trzydzieści lat życia w Nazarecie to czas wzrastania „w łasce u Boga i u ludzi”.  Nazaret kojarzy się z ukrytym, cichym  życiem Świętej Rodziny. To życie proste i ubogie było zarazem życiem pełnym ludzkiego ciepła, życzliwości i dobroci. Ale Nazaret to także a może przede wszystkim miejsce życia Maryi, miejsce do którego Bóg posyła Archanioła z Dobrą Nowiną.

Łk 1, 26-38

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.

Do prostej kobiety – Maryi przychodzi Posłaniec z nieba, by oznajmić, że będzie Matką Syna Bożego. W cichym Nazarecie pyta czy przyjmie wolę Bożą. Pokorna Dziewica nie bez obaw przyjmuje Jezusa pod swój dach. Nazaret to miejsce milczenia, skupienie, wejścia w siebie, otwarcia na Boże natchnienia. To miejsce, w którym zaczyna się pojmować życie Jezusa. Trzeba nam więc pytać siebie:
- czy atmosfera domu nazaretańskiego jest mi bliska?
- jak przeżywam moją codzienność? Czy czynię z niej dar dla Boga i ludzi?
- jak przeżywam swoją samotność? Czy nie przeradza się w izolację?