Po odzyskaniu niepodległości
Po odzyskaniu niepodległości

Powrót Polski na mapę Europy po 123 latach zaborów przyniósł radość ale i nowe, nieoczekiwane zmiany. W wyniku politycznych decyzji Śląsk został podzielony na: polski niemiecki i czeski. Tym samym również domy służebniczek znalazły się na terenie 3 państw, pozostawiając dom generalny w Porębie na terenie Niemiec.


Dla sprawniejszej administracji wspólnotą w 1923 roku zdecydowano o utworzeniu 3 prowincji. Powstały: prowincja niemiecko-śląska z siedzibą w Leśnicy, k/G.św.Anny (114 domów, 627 sióstr profesek, 61 nowicjuszek), prowincja polsko-śląska (Panewniki z 34 domami, 168 profeskami i 53 nowicjuszkami) oraz powstała w 1927 roku prowincja czeska (Ludgierzowice) z 2 domami i 9 siostrami profeskami. Od podziału Zgromadzenia na prowincje, każda z nich rozwijała się w dużej mierze samodzielnie, prowadząc również własny nowicjat.  Z odzyskaniem niepodległości siostry z radością wróciły do pierwszej, postawionej przez Założyciela posługi - do dzieci. Otwierano liczne ochronki, które powody dużego przyrostu naturalnego w okresie międzywojennym, szybko zapełniły się dziećmi. Zgromadzenie rozwijało się liczebnie, otwierając nowe domy. By odpowiedzieć na wyzwania czasu Zgromadzenie podjęło trud kształcenie szeregów sióstr. Kształcono siostry zasadniczo w dwóch kierunkach: pielęgniarskim i wychowawczym.


W okresie międzywojennym zgromadzeniem kierowały: M.M.Adelheid Brendel (1910-1920, 1925-1937); M.M.Gabriela Nandzik (1920-1925); M.M.Demetria Cebula od 1937 roku. Ważnym wydarzeniem, o którym należy wspomnieć, w rozwoju wspólnoty służebniczek śląskich była decyzja o Agregacji zgromadzenia do III Zakonu św. Franciszka. Aktu dokonano 15 stycznia 1930 roku, przyjmując regułę III Zakonu św. Franciszka, zmianę w nazwie Zgromadzenia (Siostry Służebniczki Marji od Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marji Panny z Trzeciego Zakonu Serafickiego Świętego Ojca Franciszka) oraz naożono na dotychczasowy habit czarne cingulum.
Podsumowując charakterystykę działalności służebniczek w latach 1897-1939  należy podkreślić, iż rozwój Zgromadzenia pomimo wielu trudności był w tych latach największy. Zgromadzenie zdołało do wybuchu II wojny światowej otworzyć 196 domów gdzie mieszkało i pracowało 1373 profesek, 26 nowicjuszek i 11 postulantek. 

 

sM. Dąbrówka Augustyn