Nasze powołanie i nasze posłannictwo wypełniamy we wspólnocie i przez wspólnotę, do której należymy.

Konstytucje 58

Życie wspólne to wspaniały pomysł, dar, ale i zadanie, swoista droga Pana Boga, by poprzez bycie razem wzajemnie prowadzić się do świętości i dotrzeć do celu. Życie to można porównać do palących się pochodni, gdy nawet, któraś pojedyncza zgasłaby z powodu doświadczenia nadmiernych przeciwności ze swojej strony, to bardzo szybko może rozpalić się na nowo od wspólnego ogniska. Każda siostra staje się dla drugiej żywym sakramentem, przez który przepływają łaski od Pana i może uczyć się prawdziwej miłości zapominając o sobie. Razem można naprawdę wiele. Wchodząc w życie wspólnotowe warto pamiętać, że to nie droga jest trudna, lecz trudności są drogą.

sM. Marietta Polak