Wraz z rozpoczynającym się Adwentem

budzi się niejako w nas pamięć
o OCZEKIWANIU…

Oczekiwaniu, które powinno być źródłem radości,
Oczekiwaniu, które ma być wypełnione nadzieją,
Oczekiwaniu, które jest czasem darowanym z miłości
Oczekiwaniu w które wpisana jest ogromna tęsknota….

TĘSKONOTA za TYM, który z miłości do mnie sam przyjął ludzkie ciało, za Bogiem którego spotkania w wieczności pragnę.

Adwent – oczekiwanie które wzywa każdego chrześcijanina do cierpliwości: „Trwajcie cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie”. ( Jk 5, 7-8)

Adwent – nieustanna wędrówka wypełniona oczekiwaniem z nadzieją, o czym przypomniał papież Franciszek w Orędziu na XXXIX Światowy Dzień Młodzieży dnia 24 listopada 2024:

To jest moja zachęta dla was: wędrujcie w nadziei! Nadzieja przezwycięża wszelkie znużenie, wszelki kryzys i wszelki niepokój, dając nam silną motywację do pójścia naprzód, ponieważ jest darem, który otrzymujemy od samego Boga: On wypełnia nasz czas sensem, oświeca nas w drodze, pokazuje nam kierunek i cel życia.

Nie bójmy się dać z siebie czegoś więcej, uczyńmy nasze oczekiwanie czasem duchowego przebudzenia, by to co zewnętrzne nie gasiło w nas tej siły radości, nadziei i cierpliwości które daje ADWENTOWE CZUWANIE. I warto pamiętać, że czas Oczekiwania jest ważny, ale ważniejsze jest przeżycie spotkania z TYM, Którego wyczekujemy.

s.M. Eligia Garbacz