Serce wdzięczne,
to serce otwarte na Boga i drugiego człowieka,
Serce wdzięczne, to serce przepełnione radością,
Serce wdzięczne, to serce pragnące dzielić się pełnią życia
Serce wdzięczne, to serce oddane w służbie innym,
Serce wdzięczne, to serce doceniające dobro…
7 sierpnia 2025 roku, w Uroczystość błogosławionego Edmunda Bojanowskiego, s.M. Klara Kowalczyk podczas uroczystej Eucharystii sprawowanej w kaplicy domu prowincjalnego w Panewnikach przez br. Ksawerego Majewskiego OFM i br. Piotra Mędrak, odnowiła na kolejny rok śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
W tej ważnej chwili towarzyszyła s. Klarze wspólnota domu prowincjalnego wraz z przełożoną prowincjalną M. Violettą Stawik, na ręce której siostra odnowiła Profesję, oddając Bogu swoją codzienność i pragnienie służenia mu sercem niepodzielnym.
Po Eucharystii Siostry wraz z kapłanami zgromadzili się w refektarzu, by przy wspólnym posiłku dzielić radość i wdzięczność za dar powołania. Był to też moment w którym s. Klara dziękowała za modlitwę i towarzyszenie w tym ważnym dla Zgromadzenia, ale też Kościoła momencie. A jakże ważne były to chwile, dzieli się w poniższej refleksji:
Pochylając się nad słowami formuły ślubów w czasie adoracji w przededniu uroczystości Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego po raz kolejny uświadomiłam sobie ich głębię ora to, że słowa nie są w stanie wyrazić tajemnicy jaką jest powołanie. Odkryłam, że życie konsekrowane jest zanurzone w Bogu Wiecznym i Wszechmogącym, i tylko w Nim ma rację bytu. Wypowiadając słowa ślubowania przez moment ta Tajemnica stała się bardzo jasna. Takie momenty jak dzisiejsze odnowienia są szczególnie ważne i umacniające na drodze powołania. Można je porównać z przemienieniem na górze Tabor (które obchodziliśmy 6.08), z której trzeba zejść na równiny codziennego życia. Ale z sercem pełnym pokoju, wdzięczności i nadziei. Bo przecież „życie konsekrowane odpowiada jednej fundamentalnej idei: przeżywać do samej głębi wezwanie zakochanego Jezusa” (papież Franciszek)
s.M. Eligia Garbacz
