Moja s. Leono Skoro tylko wróciła S. Elżbieta pośpieszyłem do Jaszkowa, pragnąc się dowiedzieć o Waszym powodzeniu. Przywiezione wiadomości były dla mego serca wielce pocieszające, ale z drugiej strony też smutne bardzo. Mianowicie twoje trudne położenie z całego serca podzielam i wyrozumiewam. Wszelako mam w miłosierdziu Bożym i twojej wytrwałości błogą […]
List Twój, moja siostro Leono, odebrałem. Ucieszyłaś mnie niezmiernie wiadomością, że rozpoczynacie już rekolekcje. Do którychkolwiek sióstr teraz pisałem, wszystkim poleciłem modły na waszą intencję i sam w moich niegodnych modlitwach codziennie przez ten tydzień błagam Boga, aby podczas tych świętych ćwiczeń duchownych zesłać wam raczył, moje Siostry,
Moja w Chrystusie Siostrzyczko Marianno. Bóg Ci zapłać za liścik, bo kiedy od Was wszystkich te liściki teraz razem odebrał, zdawało mi się jakobym znowu był w Porębie i z Wami rozmawiał. Dzięki Bogu miłosiernemu, że w świętym powołaniu Waszym tak szczęśliwymi się czujecie i częstym przystępowaniem do Komunii św. coraz ściślej łączycie się z Panem
Donoszę Ci, moje dziecko, że będę się starał, aby jak najprędzej przygotować miejsce dla Ciebie. Może to rychlej nastąpi niźli się spodziewasz; Proś tylko Boga i Najśw. Pannie się polecaj, a Twoje szczere pragnienia wysłucha i ziści, za czym tak mocno tęsknisz. Zresztą nie troszcz się zbytecznie i zdaj to rozporządzeniu Bożemu. Módl
Moja w Chrystusie Siostrzyczko Otylio. Z pociechą serdeczną odebrałem Twój liścik. Jest on dobrze i starannie napisany, a co nade wszystko, że w każdym słowie przemawia z niego dobra Twoja dusza, szczerze, wiernie, pokornie i gorąco Bogu oddana. Niech Ci Bóg błogosławi, abyś coraz bardziej wzrastała w łasce u Boga i u dobrych ludzi. Te kilka miłych dni,
Dopisek Twój, moja Siostro Leono, przy liście Siostry Elżbiety do mnie załączony, przyjąłem z głębokim współczuciem Waszego smutku. Prawdziwą pociechę przyniosły mi słowa Twoje pełne pokornego zdania się na wolę Bożą i to mi daje otuchę, że tę dotkliwą próbę z wytrwałą ufnością w Bogu zniesiecie, a Pan Bóg raczy to wszystko na dobre obrócić.
Przewielebny Ojcze! Dowiaduję się od ks. Brzezińskiego, że prośba moja pokorna do ks. Arcypasterza naszego o udzielenie pozwolenia na wyświęcenie w Rzymie łaskawie została przyjęta. Postanowiłem przeto korzystać z tej łaski Arcypasterza, aby jak najprędzej dojść do celu najgorętszych pragnień moich i udać się do Rzymu. Dziś udaję się do Przewielebnego Ojca z uniżoną prośbą o łaskawą
Moja Filomeno. Miła mi bardzo Twoja otwartość i szczerość, z jaką wyznajesz niepokój i tęsknotę, co Twoją duszę opanowały. Ale niech Cię to nie trwoży. Rozważ tylko jaki to w sercu usłyszałaś głos, który Cię powołał do służby Najświętszej Panny. Musiała być w tym głosie wielka moc i świętość, kiedy zaraz, bez zwłoki, pobiegłaś za nim i świat porzuciłaś
oja w Chrystusie Siostro Karolino Jak wszystkie Wasze liściki, tak i Twój z prawdziwą radością serca odebrałem. W uroczystej chwili Waszych obłóczyn byłem duchem i sercem pomiędzy Wami, łącząc modły moje z Waszymi, aby Bóg przyjął mile szczerą ofiarę serc Waszych i świętą opieką swoją zawsze Was otaczał. Widziałem Was
Moja w Chrystusie Siostro Stanisławo. Szczęśliwie Bóg Ci zdarzył przyjąć to imię świętego Patrona Nowicjuszów i Nowicjuszek. Był i on młody, jak Ty młoda jesteś, a ileż to już w młodości swojej w życiu nowicjatowym zebrał zasług, które go wielkim uczyniły świętym. I Ciebie Pan Bóg postawił na tym samym polu, abyś zbierała pełne
