Można powiedzieć, że siostry wielkopolskie dały początek wszystkim gałęziom same pozostając najbardziej okrojonym i prześladowanym przez zaborców. Gdy już usamodzielniły się służebniczki Starowiejskie (1866) oraz dębickie (1890) siostry wielkopolskie pod przewodnictwem przełożonej generalnej Matki Elżbiety Szkudłapskiej ciągle tworzyły jedno Zgromadzenie z siostrami na terenach Śląska. Domem głównym dla […]
Historia gałęzi śląskiej łączy się ściśle z rozdziałem Zgromadzenia w 1897 roku z siostrami z terenów diecezji poznańsko-gnieźnieńskiej. Dom w Porębie, który otwarto w 1866 przez długie lata był domem nowicjatu kandydatek z terenów Śląska, jednak w łączności z domem generalnym w Jaszkowie. Od 1877 roku stał się siedzibą przełożonej generalnej dla domów
Służebniczki przyszły na tereny Galicji (obecnego Podkarpacia) na zaproszenie o.Teofila Baczyńskiego SI wyrzuconego z Wielkopolski za zbyt patriotyczne kazania. Sprawujący opiekę duchową nad służebniczkami w Wielkopolsce nie wyobrażał już sobie prowadzenia duszpasterstwa wśród ludu wiejskiego bez służebniczek, pośród nędzy galicyjskiej. Śledząc korespondencję miedzy o. Baczyńskim a Edmundem można wywnioskować, że bardzo
Powstanie odrębnej gałęzi Służebniczek powodowany był antykościelną polityką Prus, podczas tzw. Kulturkampfu. Ustawy wydawane przez rządy pruskie skierowane były w wychowawczą i patriotyczną posługę służebniczek Maryi pośród ludu wiejskiego. Na mocy ustaw z 1875 roku służebniczki zostały zmuszone szukać miejsca dla siebie poza granicami Wielkopolski.
