LUBOŃ DLA ZGROMADZENIA SIÓSTR SŁUŻEBNICZEK

Siostry Służebniczki Niepokalanego Poczęcia NMP - Wielkopolskie swoje życie i posługiwanie apostolskie związały z Żabikowem w 1920 r.Od 1983 r.znajduje się tu nowicjat, a od 1984 r.Dom Generalny Zgromadzenia. To ważne miejsce dla Federacji Zgromadzeń Sióstr Służebniczek Maryi, gdyż w tutejszej kaplicy, od dnia 11 sierpnia 1930 r., znajduje się sarkofag z doczesnymi szczątkami bł. Edmunda Bojanowskiego, które, za zgodą arcybiskupa Poznańskiego Edmunda Dalbora zostały tu przewiezione z Jaszkowa. Od tamtej chwili było to miejsce pielgrzymkowe. Przybywali tu wierni, by przedstawiać Bogu za pośrednictwem Sługi Bożego Edmunda swoje prośby i podziękowania. Ważnym momentem do beatyfikacji Edmunda Bojanowskiego było wydarzenie z 5 września 1972 r.Wtedy cały Episkopat Polski pod przewodnictwem Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski, zebrał się przy grobie Edmunda w Luboniu na wspólną modlitwę, aby „Bóg zechciał obdarzyć Sługę Edmunda jak najrychlej chwałą ołtarzy”. Mszy świętej, przy licznym udziale wiernych, przewodniczył Kardynał Karol Wojtyła, a kazanie wygłosił Kardynał Stefan Wyszyński. Ks. abp Juliusz Paetz, Metropolita Poznański, dekretem z dnia 8 września 1999 roku ustanowił tu Sanktuarium Błogosławionego Edmunda Bojanowskiego. Osoby, które nawiedzą Sanktuarium mogą pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, w dni wyznaczone przez Kościół:

• Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz 7 sierpnia w liturgiczne wspomnienie bł. Edmunda;
• jeden wybrany przez wiernego dzień;
• dzień pielgrzymki, która odbywa się do Sanktuarium przy licznym udziale wiernych.


Warto dodać, że w jubileuszowym 2000 r.Sanktuarium było jednym z 19 kościołów archidiecezji poznańskiej, gdzie wierni mogli uzyskiwać odpust zupełny. W krypcie nad sarkofagiem, znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca bł. Edmunda z dziećmi. Wyraża ona niejako główny nurt charyzmatu – troskę o dziecko. Wykonał ją Adam Chyrek na wspomnienie setnej rocznicy śmierci Założyciela. W kaplicy w ołtarzu głównym umieszczona jest płaskorzeźba Ostatniej Wieczerzy, natomiast ambonę zdobi płaskorzeźba z symbolami Ewangelistów. Znajduje się tu też figura Pana Jezusa, autorstwa Eugeniusza Olechowskiego, który wykonał także pomnik bł. Edmunda stojący przed domem generalnym. Na zewnętrznej stronie muru kaplicy znajduje się tablica upamiętniająca nawiedzenie grobu Bojanowskiego przez biskupów polskich wraz z kardynałami Karolem Wojtyłą i Stefanem Wyszyńskim, w 1972 r.Tablica została poświęcona przez Metropolitę Poznańskiego abpa Stanisława Gądeckiego 5 września 2005 roku w obecności Federacji Sióstr Służebniczek NMP, Kapłanów i Władz Samorządowych miasta Lubonia oraz przybyłych wiernych. Na chórze kaplicy znajduje się metalowa trumna, w której Bojanowski był pochowany. On sam, w rozmowie z s.Elżbietą Szkudłapską, o taką trumnę prosił.

 

Dyspozycje o pogrzebie i ubraniu dał (Edmund Bojanowski) następujące. Życzył sobie spoczywać w Jaszkowie, o co też sam jeszcze listownie prosił W. Pana Szołdrskiego, aby pozwolił miejsca w grobach familijnych, w kościele Jaszkowskim. Pogrzeb zalecił jak najskromniejszy, a prosił, aby w gazetach o pogrzebie nie było doniesienia. Chciał być złożony w trumnie metalowej, ale jak najtańszej. Zapytał go X. Gieburowski: Edmundzie, dlaczego metalowej sobie życzysz? odpowiedział ś. p. Fundator: że dla Sióstr, aby dłużej trwała, bo tej pamiątki po mnie one pragnąć będą.

LUBOŃ

Szlak pielgrzymkowy prowadzi nas z Poznania w kierunku LUBONIA – ŻABIKOWA. Miejscowość usytuowana przy trasie na Wrocław, prawa miejskie otrzymała w 1954 r.Miasto powstało w wyniku połączenia trzech wsi: Lubonia - pierwsza wzmianka na jej temat pochodzi już z 1316 r.; Lasku - wieś założona w 1756r. i Żabikowa - wieś przez długi okres czasu była własnością kościelną, którą w wyniku konfiskaty w 1796 r.przejął rząd pruski. Warto zauważyć, że w XIX w., z inicjatywy Augusta Cieszkowskiego, utworzono w Żabikowie działającą w latach 1870-1877 Wyższą Szkołę Rolniczą. Aktywną tutaj była społeczność wyznania ewangelicko-augsburskiego, która w latach 1908-1912 wybudowała dla swoich celów kościół z przyległymi budynkami. Obecnie jest to kościół katolicki, parafialny p.w. św. Barbary.