Wybrane myśli z Listu okólnego Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego „Kontemplujcie. Do osób konsekrowanych o śladach Piękna” – w obiektywie.

Dokument jest dla wszystkich konsekrowanych zaproszeniem do życia wymiarem kontemplacyjnym pośród codziennych, licznych zajęć, do odkrycia na nowo relacji z Bogiem, aby spoglądać Jego oczami na ludzkość i stworzenie. Jest pewne, że nie zrozumiemy piękna życia konsekrowanego, jeśli w patrzeniu rozbijemy się na części bez perspektywy całości. Nie zrozumie się znaczenia poszczególnych działań, odrywając od całości naszego życia, w której się rozwijają. Można zająć się gromadzeniem skrawków i strzępów codziennych działań, tak że trudno będzie w końcu rozróżnić czym jest filantropia, a czym służba i sens życia konsekrowanych. Można też dać się oczarować efektowności uogólnień, wizji ideałów tak daleko, że wzrok będzie błądził gdzieś daleko poza realnością życia.

List prowadzi swą refleksję w oparciu o motyw przewodni księgi Pieśni nad Pieśniami: „Spojrzeć w głębię naszego życia, zapytywać o rację naszego pielgrzymowania w poszukiwaniu Boga, pytać o wymiar kontemplacyjny naszych dni, aby rozpoznać misterium łaski, które uzasadnia nasz byt, fascynuje nas i przemienia” – jak czytamy we Wprowadzeniu. Życie konsekrowane przynależy do duchowego porządku, dlatego jest konkretne tak w swoich szczegółach, jak i w całości. Co to oznacza? Kiedy człowiek się modli, to wszystko, co czyni w życiu wchodzi i przenika jego modlitwę. A kiedy służy, to wszystko, co otrzymał od Boga na modlitwie (a nade wszystko Boga Obecnego i Żywego), przenika w jego konkretne działania. Tę właśnie bosko-ludzką drogę przenikania się piękna opisuje List o śladach piękna „Kontemplujcie”.

Lektura godna polecenia. Na zachętę kilka wybranych myśli.

Opracowała s.M. Daniela Veselivska