XXVII Niedziela zwykła

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. 

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Mt 21, 33 - 43

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści. Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze». Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Dzisiejsza przypowieść ukazuje mi bardzo ważną prawdę. Gospodarz miał piękną winnicę, którą oddał w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Po powrocie spodziewał się odebrać plon, ale niestety stało się inaczej. Rolnicy przywłaszczyli sobie winnicę. Poczuli się jej właścicielami i panami. Ta przypowieść jest o mnie i o tobie. Bóg jak wspaniały i dobry Gospodarz dał nam bardzo wiele: dał nam życie, dał nam drugiego człowieka, dał nam dary, talenty…. Wszystko po to, byśmy się tym zajęli i kiedyś oddali plon. My jednak czasem zachowujemy się jak owi rolnicy. Wydaje nam się, z eto, co mamy jest naszą własnością – zapominamy o Dawcy wszelkiego dobra, o Bogu. I zdarza się, ze źle zajmujemy się powierzoną nam „winnicą” albo też nie chcemy uznać, że to, co wypracowaliśmy jest darem Pana i tak naprawdę do Niego należy. Właściwa perspektywa sprawia, że nasze życie, działanie jest właściwe, jest dobre i przynosi dobry owoc. Jeśli Boga uznamy za Pana i właściciela naszego całego życia, wówczas pozwolimy, by to On nim kierował. A to znów sprawi, że nasze życie będzie dla Jego chwały i ku pożytkowi ludzi. Pamiętajmy, że wszystko, co mamy jest Jego darem. Pytajmy dziś siebie:

- Czy żyję w świadomości, że wszystko co mam jest darem Boga?
- Dlaczego czasem zachowuję się jak właściciel swojego czy innych życia, jak właściciel tego, zostało mi podarowane?
- Jakim jestem rolnikiem w winnicy Pana?

ORATIO – MÓDL SIĘ

Spraw Panie, abym zawsze pamiętał, że wszystko, co mam, czym jestem, jest Twoją własnością. Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Każdego dnia dziękuj Bogu za to kim jesteś i co masz.

s.M. Damiana Szmidt