Dla zmęczonych rzeczywistością i własnym życiem

Już za nami czas świątecznych spotkań i… jak to niektórzy mówią: „magicznej atmosfery”. Powróciliśmy do naszej codzienności. Każdy dzień, to podjęcie trudu obowiązku, zadań, intensywnego trybu życia, spotkań zawodowych itd… A może w tej „zwyczajności”, w tym pośpiechu i natłoku kontaktów i „trudnych” informacji docierających z mediów przeżywam samotność?

Tak, nie zdziwi mnie fakt, że we współczesnym świecie, ktoś z nas żyje w poczuciu samotności, lęku, depresji itp… Co w takiej sytuacji robić? Dla zmęczonych otaczającą rzeczywistością i własnym życiem dedykuję piosenkę oraz fragment rozważań:

PIOSENKA: JESTEŚ>>>

ROZWAŻANIE:

Drodzy bracia i siostry, nigdy nie jesteśmy sami. Możemy być dalecy, wrodzy, możemy nawet określać siebie jako „bezbożnicy”. Ale Ewangelia Jezusa Chrystusa objawia nam, że Bóg nie może obyć się bez nas: On nigdy nie będzie Bogiem „bez człowieka”. To On nie może bez nas się obyć. To wielka tajemnica: Bóg nie może być „Bogiem bez człowieka”. To wielka tajemnica. A ta pewność jest źródłem naszej nadziei, która jest zawarta we wszystkich wezwaniach „Ojcze nasz”. Kiedy potrzebujemy pomocy, Jezus nie mówi nam, byśmy utracili nadzieję i zamknęli się w sobie, lecz zwrócili się do Ojca i prosili Go z ufnością. Wszystkie nasze potrzeby, od tych najbardziej oczywistych i powszednich, takich jak żywność, zdrowie, praca, aż po zyskanie przebaczenia i wsparcie w pokusach, nie są odzwierciedleniem naszej samotności: jest natomiast Ojciec, który zawsze patrzy na nas z miłością i na pewno nas nie opuszcza. Teraz złożę wam pewną propozycję: każdy z nas ma wiele problemów, potrzeb… Pomyślmy na chwilę o tych problemach, o tych potrzebach. Pomyślmy też o naszym Ojcu, który nie może obyć się bez nas, a który w tej chwili na nas spogląda i wszyscy razem z ufnością i nadzieją módlmy się: Ojcze nasz… (Papież Franciszek, 7 czerwca 2007 r.)