Ave Maria!

Jedną z propozycji Roku Maryjnego przeżywanego w naszym Zgromadzeniu są sesje o tematyce maryjnej, organizowane z myślą o wzmocnieniu naszej więzi z Maryją i pogłębieniu duchowości służebniczki.

W Oktawie Wielkanocy, od 5 do 7 kwietnia 2024 r., taką sesję dane nam było przeżywać w Loretto koło Wyszkowa – miejsca należącego do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej, gdzie w zaciszu pięknych lasów, w pobliżu rzeki Liwiec, znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej.

Nasza wspólnota liczyła 17 sióstr służebniczek z różnych prowincji, a jej duchowym przewodnikiem był ks. Maciej Czapliński, kapłan Archidiecezji Warszawskiej.

Drogę z Maryją rozpoczęłyśmy Eucharystią w kaplicy pw. Narodzenia Pańskiego, tzw. „Betlejemce”. Mówiąc o konkretnym miejscu i czasie narodzin Jezusa, ks. Maciej zauważył, że czas, który teraz przeżywamy, to nasze Betlejem; to czas ciszy, który wydobędzie z nas to wszystko, co przynosimy z naszej codzienności – w niej wciąż rodzi się Chrystus.

W kolejne dni towarzyszyłyśmy Maryi szukającej dwunastoletniego Jezusa, która dojrzewała do tego, by zrozumieć wolę Bożą; by z bycia Matką stać się Służebnicą. W Magnificat wyśpiewanym przez Nią w Ain Karem odczytałyśmy program dla naszego życia –mamy nim uwielbiać Boga. W wezwaniach Litanii Loretańskiej zbliżyłyśmy się do Maryi, by rozważać Jej przymioty. Wpatrywałyśmy się w Nią jako Matkę Chrystusa, Kościoła, miłosierdzia, łaski Bożej, nadziei, Przybytek Ducha Świętego; Matkę nieskalaną, najczystszą; Matkę Stworzyciela, Zbawiciela…. Przywołując Maryję jako Pannę, odkrywałyśmy Jej duchowe piękno i kobiecy wymiar naszego powołania.

Ostatnia konferencja mówiła o kryzysie – swoistej nocy ciemnej, która jest niezbędna, aby rozbłysło światło. Światłem, Słońcem jest Chrystus, którego zapowiada Maryja – Gwiazda Zaranna. Gwiazda zaranna świeci bowiem do momentu, gdy na niebie pojawi się słońce. Maryja, Gwiazda Zaranna, uczy nas przechodzić przez ciemność krzyża bez buntu, ale z odwagą, rozważając w sercu Boże Słowo. Pokazuje nam tym samym, że ciemność można pokonać trwając przy Słowie, w modlitwie zawierzenia.

Dziękujemy Bogu i Zgromadzeniu za ten piękny i owocny czas łaski. Wspólne modlitwy, bogate w treść i ducha konferencje, celebracja sakramentów, rozmowy, dzielenie się przeżytymi treściami – to prawdziwe dary łaski od Zmartwychwstałego Pana. Osoba ks. Macieja, jego świadectwo wiary i pasja głoszenia z mocą Słowa Bożego, rozpaliły nasze serca do tego, aby z nowym zapałem i odwagą naśladować Chrystusa przy boku Maryi, Służebnicy Pańskiej, na ścieżkach naszej codzienności.

s.M. Benigna Boguszewska