Jubileusz ślubów zakonnych
to szczególny
DZIEŃ WDZIĘCZNOŚCI
6 września 2024 roku, uroczystymi Nieszporami w kaplicy domu prowincjalnego w Warszawie, rozpoczęłyśmy dziękczynienie za powołanie zakonne naszych Sióstr Jubilatek, za 60-lecie ślubów zakonnych: s.M. Bogdany Chrustowicz, 50-lecie s.M. Domitylli Czajka i 25-lecie s.M. Gabrieli Cieślik i s.M. Bogumiły Góral. Nieszporom przewodniczył ks. kapelan Tadeusz Małachwiejczyk SAC. Po homilii matka generalna M. Dąbrówka Augustyn wręczyła Siostrom Jubilatkom wianki jako znak wierności Chrystusowi i zapalone świece, aby nadal przez wierność Jezusowi były światłem dla świata.
Na Salce Zgromadzenia odbyła się krótka prezentacja „Przeżyjmy to jeszcze raz”, czyli wspomnienia przy fotografiach z różnych etapów życia naszych Jubilatek. W atmosferze siostrzanej miłości złożone zostały życzenia i nastąpiło dalsze świętowanie.
Następnego dnia, w czasie porannej Eucharystii, modliłyśmy się za zmarłych rodziców naszych Sióstr Jubilatek. O godz. 11.00 została odprawiona uroczysta Msza Święta Jubileuszowa przez ks. bpa Wojciecha Osiala z Łowicza i pięciu innych kapłanów. W homilii bp Osial dziękował Siostrom za ich piękne i bogate w łaski życie oraz umiejętność świętowania z Jezusem. Szczególnie wybrzmiała zachęta do wierności i wytrwałości na drodze powołania w świecie, w którym podstawowe i piękne wartości są często lekceważone. Po homilii Siostry Jubilatki odnowiły swoje śluby zakonne. Na zakończenie Mszy św. s.M. Gabriela Cieślik w imieniu Sióstr Jubilatek podziękowała wszystkim za wspólną modlitwę, obecność, życzliwość i za wszystkie lata życia w Zgromadzeniu oraz za dobro w nim otrzymane.
Kochane Siostry Jubilatki! Jesteśmy z Wami razem, aby podziękować Bogu za Wasze życie i powołanie. Życzymy, by umocnienie łaskami Jubileuszu rodziło dalsze owoce miłości i radosnej służby. Niech Wam towarzyszy Boże błogosławieństwo i wstawiennictwo Niepokalanej i bł. Edmunda – naszego Założyciela.
s.M. Beata Białkowska
Błogosławiona Dziewica Maryja w dalszym ciągu «przoduje» Ludowi Bożemu. Wciąż staje się punktem odniesienia dla Kościoła, dla osób i wspólnot, dla ludów i narodów, poniekąd dla całej ludzkości”.
Św.Jan Paweł II
Chociaż najczęściej usuwa mi się to,
w czym najpomyślniejsze
składam sobie nadzieję,
trzeba przecież ofiarować to Bogu