Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy.

LECTIO – CZAS UWAŻNEGO CZYTANIA SŁOWA
(Flp 2, 6-11)

"Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca."

MEDYTATIO - CZAS SŁUCHANIA SŁOWA SERCEM

Wraz z całym Kościołem wyruszamy dzisiaj drogami wiary w stronę Wielkiego Tygodnia, aby zgiąć kolana przed tajemnicą krzyża i pustego grobu i z całą mocą wyznać, że „Jezus Chrystus jest Panem”. Zanim jednak będziemy uczestniczyć w radości zmartwychwstania zanurzamy się dziś w cierpieniu. Jezus ukazuje się nam jako Ten, który rezygnuje z przywilejów, staje się sługą i dobrowolnie przyjmuje krzyż. Szukam w moim sercu odpowiedzi, czy ja potrafię na wzór Jezus cierpiącego Sługi Jahwe uniżyć się, zamilknąć, przyjąć trud, stać się sługą. Patrząc po ludzku doświadczam niesprawiedliwości ze strony innych, podobnie jak doświadczył jej Jezus. Pociechą są dla mnie Jego słowa: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat.” (J 16, 33b) Oraz pewność, że Bóg Ojciec nigdy nie opuścił Jezusa ale doprowadził do wywyższenia Jego imienia. Chcę wpatrywać się w Jego poranione oblicze i czerpać z Niego moc do trwania w trudnych i niezrozumiałych dla mnie chwilach i zginać kolana przed Jego Imieniem, które ma moc wyprowadzić nas z tego, co bolesne ku temu co chwalebne.

ORATIO - CZAS MODLITWY SŁOWEM
Z Psalmu 22:

Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, *
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
«Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli, *
niech go ocali, jeśli go miłuje»
Sfora psów mnie opadła, *
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi, *
policzyć mogę wszystkie moje kości
Dzielą między siebie moje szaty *
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, Panie, nie stój z daleka, *
pomocy moja, śpiesz mi na ratunek.
Będę głosił swym braciom Twoje imię *
i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:
«Chwalcie Pana, wy, którzy Go wielbicie, †
niech sławi Go całe potomstwo Jakuba, *
niech się Go lęka całe potomstwo Izraela».

ACTIO - CZAS WPROWADZANIA SŁOWA W CZYN

Wsłuchując się w odczytywany dziś tekst Męki Pańskiej, będę starać się głęboko go przeżywać, by żyć tym Słowem w codzienności przez najbliższy tydzień.

s.M. Dawida Sorokowska

foto: pixabay.com