Prostota, jak klejnot czystej wody, odbija duchowe dary człowieka. Objawia się na wiele sposobów i ukazuje każdemu jego własną „duchową twarz”. Wskazane przez bł. Edmunda przejawy prostoty są wyzwaniem dla tych, którzy chcą kroczyć prostą drogą do Boga.

Założyciel nazwał prostotę „klejnotem czystej wody”. W czystej wodzie można przeglądać się, w niej można zobaczyć wyraźne odbicie twarzy osób, które nad nią się ukazują. Tak też jest z prostota. Czym jest prostota? Prostota, jak klejnot czystej wody, odbija duchowe dary człowieka. Tak jak woda, nie może tylko wybiórczo odbijać fragmentów rzeczywistości, które nad nią się roztaczają, tak prostota może ujawnić całe serce człowieka – kim jest, jaki jest, jego pragnienia i piękno. Jak rozumieć istotę wezwania, które stawia przed nami droga zdobywania tej cnoty? Być może warto sobie pomóc określeniami dodatkowymi. Pozwolić sobie na przyglądnięcie się tym „różnym twarzom prostoty”. Przewodnikiem w okrywaniu bogactwa treści prostoty i jej zewnętrznych przejawach będzie bł. Edmund. Zgłębiając pozostawioną spuściznę duchową i literacką Założyciela, można znaleźć pewne dodatkowe określenia, które wyjaśniają prostotę i są jednocześnie jej synonimami:

 1. Szczerość - najczęściej występuje u bł. Edmunda obok prostoty – „skłonność do okazywania prawdy w słowach i czynach”, stałe usposobienie okazywania na zewnątrz  tego, co jest wewnątrz. Takie jest dziecko – mówi to co myśli, wyraża to czego pragnie, nie ma w nim dwulicowości, nie liczy się z opinią. Istotne jest tu wyrażenie prawdy wewnętrznej.
2. Prawda - całkowite wyjawienie na zewnątrz całego wnętrza, bez ukrywania czegokolwiek, zgodność treści wewnętrznych  przeżyć z ich wyrażeniem na zewnątrz w sposób najczystszy i najprostszy, przy jednoczesnym odwołaniu się do wartości chrześcijańskich. Szczerość zatem nie zawsze będzie prawdą, ale może do niej prowadzić, jeżeli szuka się wartości obiektywnych.
3. Otwartość - spontaniczna gotowość do ujawniania swoich przeżyć, uczuć, myśli i zamiarów; pozwala człowiekowi zwyczajnie i prosto, bez skrępowania wyrazić to, co czuje i myśli.
4. Piękno. Prostotę, której wyrazem jest otwartość, Bojanowski zobrazował w kontekście dwóch pór roku: wiosny i lata, są to według niego pory otwierające - otwiera się przyroda, a szczególnie kwiaty: całe piękno ukryte w kwiecie jest widoczne dopiero po jego otwarciu. Czytamy w „Notatkach”: „Istotą piękna jest zgodność treści z formą, zgodność ducha z jego zewnętrznym objawem. Piękno żywota, piękno życia ma się przejawiać w codzienności”. Człowiek prosty jest wrażliwy na piękno.
5. Naturalność - postępowanie pozbawione sztuczności, przesady; pomaga człowiekowi znaleźć się w każdej sytuacji, usuwa bariery nieufności i pozorów.
6. Równość -  „równy znaczy tyle co prosty, zatem i równość  tyle co prostota” – umieć dostrzec obok siebie innych, wczuć się w ich sprawy, stać się jednym z tych, wśród których pełni się misję, przyjąć niejako ich styl życia; nie dążyć do tego, by być niezwykłym, na wyższym poziomie. „Był on człowiekiem niezwykle ujmującym i wtedy, gdy rozmawiał z panią Taylor i wtedy, gdy bawił się z dziećmi i brał je na kolana i karmił” – tak scharakteryzowano Założyciela po latach. U św. Pawła czytamy, że stał się słabym dla słabych,  aby pozyskać słabych, stał się wszystkim dla wszystkich, aby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych (1 Kor 9, 22).
7. Skromność – cecha przeciwstawna próżności – skromny to człowiek wolny od pretensji, nie chełpi się swoją mądrością, nie ma chorych, wygórowanych ambicji, każdy w jego obecności czuje się dobrze.

Warto przyjrzeć się wyżej wymienionym przejawom prostoty, aby zastanowić się nad swoją własną „duchową twarzą” przed Bogiem, ludźmi i sobą. Być może któraś jest już nam bliższa, może na wyciągnięcie ręki. A może będzie i taka, która jedynie niepokoi, inspiruje do dalszej drogi duchowej. I w pierwszym i w drugim przypadku nie gubimy drogi do poszukiwania Boga. Oto też chodziło bł. Edmundowi – proponował drogę prostoty jako pielgrzymki wiary do odkrywania tajemnicy Bożej Miłości. Dlaczego przechodzimy od tematu prostoty do tajemnicy Bożej Miłości? Bo to właśnie w Bogu widzimy najlepiej swoje odbicie, to On jest tym klejnotem czystej wody…

sM. Daniela Veselivska