Objawienie Pańskie

Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Mt 2, 1 - 12

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon”. Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok:  A ty, Betlejem, ziemio Judy,  nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,  albowiem z ciebie wyjdzie władca,  który będzie pasterzem ludu mego, Izraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: „Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Uroczystość Objawienia Pańskiego to dzień w którym Chrystus objawił się światu. Mędrcy ze wschodu o których czytamy w dzisiejszej Ewangelii to poganie, którzy przybyli oddać pokłon Panu. To właśnie oni w tej Dziecinie rozpoznali Boga i Króla. Także oni zostali powołani do wiary. A to powołanie jest także powołaniem do świętości. Każdy z nas został powołany do tego samego. Przychodzimy dziś do Jezusa i przynosimy w darze nasze serca z tym wszystkim czym żyjemy. To jest nasz dar – najpiękniejszy jaki możemy złożyć. Mędrcy podjęli trud drogi, by spotkać Jezusa. My mamy Go niejako na wyciągnięcie ręki. Tym bardziej więc powinniśmy robić wszystko, co w naszej mocy, by się Nim spotykać. Stając dziś przed Bożą Dzieciną otwórzmy swoje serca i ofiarujmy je z wielką ufnością i radością. Do Jezusa możemy przyjść z wszystkim czym żyjemy, co przeżywamy. Stańmy przed Nim takimi jakimi jesteśmy i całym sobą oddajmy Mu chwałę. Pytajmy siebie:

- Co ja dziś przynoszę Jezusowi?

- Jaki trud podejmuje, by się z Nim spotkać?

- Czy jest jeszcze coś, co próbuję przed Nim ukryć, zatrzymać dla siebie?

ORATIO – MÓDL SIĘ

Maleńki Jezu, stojąc przed Tobą pragnę dziś ofiarować Ci całe moje życie, moją codzienność, moich bliskich. Przyjmij mój dar i błogosław mi na każdy dzień tego roku. Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Przynieś Jezusowi konkretny duchowy dar.

s.M. Damiana Szmidt