Z „Pieśni Słonecznej” św. Franciszka:
Pochwalony bądź, mój Panie, przez siostrę Księżyc i gwiazdy:
Stworzyłeś je na niebie jasne, cenne i piękne.”

Owej nocy Księżyc i gwiazdy świeciły z pewnością wyjątkowo jasno. Ich łagodne światło zanurzało ogród Getsemani w srebrzystej poświacie. Liście oliwek skrzyły się kołysane delikatnym wiatrem...
Ostatnia ziemska noc Zbawiciela musiała być równie piękna, jak ta, w której się narodził...

Tajemnica 2- Biczowanie

Pochwalony bądź, mój Panie, przez tych, którzy z miłości do Ciebie przebaczają,
Znosząc chorobę i niepowodzenia.
Błogosławieni, którzy zniosą je w pokoju,
Bo przez Ciebie, o Najwyższy, zostaną nagrodzeni.

„Błogosławieni, którzy zniosą je w pokoju...”
„Błogosławieni cisi...”
Błogosławieni...
Ubiczowany Chrystus ukazuje nam pełnię ludzkiego szczęścia. Szczęścia, którego nie mierzy się przyjemnością, a przebaczeniem.

Tajemnica 3- Cierniem ukoronowanie

Pochwalony bądź, mój Panie, (...) nade wszystko z panem bratem Słońcem (...).
Jakże on piękny, promieniejący i pełen blasku.
O Tobie, o Najwyższy, daje nam wyobrażenie.

„Piękny, promieniejący, pełen blasku”... a przecież twarz umęczonego Chrystusa ukazuje nam zupełnie inny obraz- „nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć (...), jak ktoś, przed kim się twarz zakrywa.” (Iz 53, 2-3)
A jednak, tak, jak żadne chmury nie są w stanie sprawić, by słońce zgasło, tak nawet najdotkliwsze rany nie są w stanie przysłonić jasności Tego, który jest Światłością świata.

Tajemnica 4- Droga krzyżowa

Pochwalony bądź, mój Panie, przez matkę naszą Ziemię,
Która nas żywi i utrzymuje,
Wydając wszelki owoc, barwne kwiaty i zioła.

Czy stwarzając te kamienie, Bóg wiedział, że pewnego dnia przejdzie po nich Jego Syn? Czy lepiąc ludzkie ciało, myślał o tym, że kiedyś w nim zamieszka? Czy wiedział, że ta ziemia będzie żywić i utrzymywać Jego samego?
„Najpiękniejszy z synów ludzkich”, „błogosławiony Owoc” tej właśnie ziemi przyszedł, by oddać życie za Swoje stworzenie, bo widział, że „wszystko, co uczynił było bardzo dobre”. (Rdz 1, 31)


Tajemnica 5- Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Pochwalony bądź, mój Panie, przez siostrę naszą Śmierć cielesną,
Przed którą nikt z żyjących ujść nie może (...).

Syn Boży stając się człowiekiem przyjął na Siebie także ludzką śmierć. Nauczył nas tym samym, jak my mamy ją przyjmować- jak siostrę, jak kogoś bliskiego, zaufanego... To trudne zadanie. Kto jednak prawdziwie uznaje Boga za swojego Ojca, ten wszystko przyjmuje jako drogę do Niego.

s.now. Urszula Leszyńska