Służebniczki Starowiejskie
Służebniczki Starowiejskie

Służebniczki przyszły na tereny Galicji (obecnego Podkarpacia) na zaproszenie o.Teofila Baczyńskiego SI wyrzuconego z Wielkopolski za zbyt patriotyczne kazania. Sprawujący opiekę duchową nad służebniczkami w Wielkopolsce nie wyobrażał już sobie prowadzenia duszpasterstwa wśród ludu wiejskiego bez służebniczek, pośród nędzy galicyjskiej.

 

Śledząc korespondencję miedzy o. Baczyńskim a Edmundem można wywnioskować, że bardzo zależało jezuitom na sprowadzeniu sióstr. Argumenty, które przedstawiali były ciekawe: wioski duże, zwarte, dzieci do pasienia zwierząt nie potrzebują bo wynajmują pastuchów… więc - jak pisał o. Baczyński - warunki dla służebniczek idealne! Bojanowski wyszedł naprzeciw zaproszeniu. Dnia 25 listopada 1861  z Wielkopolskich wyjechały pierwsze służebniczki poza kordony graniczne. W kilka dni później (30 listopada 1861) dokonano otwarcie pierwszego domu na obrzeżach miasta Łańcuta w Podzwierzyńcu. W 1863 o.Baczyński został mianowany administratorem parafii w Starej Wsi k/Brzozowa gdzie również zaprosił do współpracy służebniczki. Na wiosce otwarto dom nowicjatu i od tej pory po dziś dzień jest domem macierzystym. Z czasem dokonano otwarcia kolejnych domów: Biłka Szlachecka, Podhorce, Żużel-diec.lwowska;  1864-Krasiczyn-diec.przemyska. Jednak pomyślny rozwój ochronek został brutalnie zahamowany decyzją rządową z sierpnia 1864 roku. Nakazano zamknięcie wszystkich domów Zgromadzenia pod fałszywym pretekstem nie zgłoszenia nowych domów władzom świeckim.
Ziemiaństwo i oo.Jeziuci nie chcieli dopuścić do wyjazdu służebniczek, Bojanowski był odmiennego zdania. Ostatecznie Założyciel wychodząc naprzeciw potrzebom tych ziem, ufając w chwilowe jedynie odosobnienie od domu macierzystego w Jaszkowie pozwolił na oderwanie. Dnia 14 września 1866 dokonano odłączenia. Cena pozostania sióstr na terenie Galicji była bardzo wysoka. Od tej pory siostry rozwijały się samodzielnie pozostając jedynie w duchowej łączności z Wielkopolską.
We wrześniu 1870 służebniczki uzyskały zatwierdzenie przez biskupa przemyskiego „Reguły”. Na pierwszej (samodzielnej) Kapitule w 1874 wybrano na przełożoną generalną M.Leona Jankiewicz, która pełniła urząd do swej śmierci w 1914 roku. W 1875 - władze świeckie ostatecznie zatwierdziły istnienie Zgromadzenie, akceptując jego dynamiczny rozwój.

 

www.sluzebniczkinmp.pl

 

sM. Dąbrówka Augustyn