Czekać czy oczekiwać?

Czekać możemy na spotkanie, na wizytę u lekarza, czekam na rachunek do opłacenia, na dostawę zamówionego towaru, na nowy odcinek ulubionego serialu, czekamy w kolejce po…

Czekać możemy na wydarzenia zwyczajne, ale też na rozwój spraw bardzo ważnych. W wielu sytuacjach to od nas zależy jakim czasem uczynimy czekanie. Bo możemy np. czekając na przystanku w niesprzyjających warunkach pogodowych, irytować się, że autobus jest o kilka minut opóźniony, ale też możemy zatrzymać się i zamienić czas czekania na OCZEKIWANIE

Oczekiwanie wypełnia tęsknota,

która niesie ze sobą głębie, niesie pragnienie spotkania…

ADWENTOWE OCZEKIWANIE… w którym radość spotyka się z tęsknotą, prostota staje „twarzą w twarz” z konsumpcjonizmem, a światła lampek migocących w witrynach sklepowych szaleją, jakby chciały ugasić światło i ciepło, które daje świeca paląca się w niejednym kościele, będąca zwiastunką ŚWIATŁA, którym jest Chrystus – TEN którego właśnie w Adwencie oczekujemy w sposób inny i wyjątkowy.

Czas Adwentu jest szczególną okazją do przebudzenia duchowego chrześcijanina.

Czas ten jest szczególną okazją do duchowego przebudzenia rodziny chrześcijańskiej.

Nie może być więc czasem osamotnienia i ucieczki w indywidualizm.

Adwentowe tradycje, a do takich należą m.in.: Msze św. roratnie, wieniec i kalendarz adwentowy, przygotowywanie pierników, ozdób choinkowych czy też upominków, mogą w sposób wyjątkowy zacieśniać więzy rodzinne. Wspólne uczestnictwo w Roratach przygotowuje każdego z członków Rodziny do duchowego przeżywania Świąt Bożego Narodzenia, jest doskonałym czasem skłaniającym ku refleksji i wdzięczności za dar życia, za dar Maryi – Patronki Rodzin, która w pełni i najpiękniej oczekiwała przyjścia Jezusa.

Wymownym zwyczajem adwentowym jest także wieniec adwentowy, z charakterystyczną symboliką czterech świec, których światło jest znakiem zbliżających się narodzin Chrystusa – Światłości świata. Wieniec nie powinien być tylko ozdobą stołu, który jednoczy Rodzinę. Świece w wieńcu mogą palić się w czasie modlitwy rodziny, a także w czasie wspólnych spotkań i posiłków.

W wielu Rodzinach czas zbliżających się świąt wyznacza też Kalendarz adwentowy. I nie chodzi o codzienne otwieranie okienka, by zjeść czekoladkę, ale o chęć przemiany i czynienia dobra – nie jutro, nie za tydzień, ale DZISIAJ. Bo czas zbawienia jest dany TERAZ.

Rodzinne budowanie szopki, wspólne pieczenie świątecznych pierników, przygotowanie prezentów i jeszcze wiele innych form przygotowań, które wpisują się w przeżywanie Adwenty każde Rodziny chrześcijańskiej.

Jednak najważniejsze, by ADWENTOWE OCZEKIWANIE nie stawało się czasem gonitwy, zabiegania, konsumpcjonizmu, które prowadzą do rozgoryczenia i zmęczenia. Niech czas ten będzie wypełniony refleksją, modlitwą, pielęgnowaniem zwyczajów adwentowych, które przygotują do przeżywania tajemnicy Narodzin Miłości. Niech piękno oczekiwania wypełnia serca na przyjęcie Chrystusa.

s.M. Eligia Garbacz