Znam Was - mówi Pan!

IV Niedziela Wielkanocna

Pierwsze czytanie: Dz 13, 14. 43-52

Drugie czytanie: Ap 7, 9. 14b-17

Ewangelia: J 10, 27-30

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

1. Posłuszeństwo owiec

Usłyszę w sercu mocne słowa Jezusa: „moje owce są Mi posłuszne”. W bardzo prosty i konkretny sposób Jezus wyraża to czego oczekuje od tych, którzy idą na Nim. Posłuszeństwo Jemu to cecha charakterystyczna uczniów Jezusa. Posłuszeństwo następuje po akcie słuchania. Najpierw słucham, a potem czynię to co usłyszałem. Bez słuchania nie ma posłuszeństwa. Czego słucha uczeń Jezusa? Ma słuchać Jego Słowa. To w Nim zawarte są Boże rady jak żyć, w Nim odnajdujemy kierunek, w którym mamy zmierzać. Bez słuchania nie ma posłuszeństwa. Aby słuchać trzeba się wyciszyć i stworzyć odpowiednią przestrzeń w sercu i być gotowym przyjąć wszystko co się usłyszy. Jak wygląda mój czas na spotkanie ze Słowem Jezusa? Czy otwieram Pismo Święte, aby słuchać, rozważać i realizować w życiu?

2. Bliskość Jezusa

Jezus mówi o swojej relacji do każdej z owiec: zna je, daje im życie wieczne, zapewnia, że nikt nie wyrwie ich z Jego rąk. W tych słowach i obietnicach zawarta jest czułość i bliskość Jezusa. Ja jestem jedną z tych owiec. Idąc za Nim można czuć się bezpiecznie. Spróbuję przez chwilę pozostać z tą prawdą: jestem w rękach Boga. Jaką reakcję rodzą te słowa w moim sercu?

3. Życie wieczne

Zatrzymam się na słowach Jezusa: „daję im życie wieczne”. To największy dar jaki mogę od Niego otrzymać. Dziś człowiek często zatrzymuje się na tym co chwilowe, materialne… a więc przemijające. Jezus oferuje mi życie, które się nie skończy, wieczną radość i szczęście, które nie przeminą. Czy mam pragnienie nieba?