Powinnyśmy dążyć do takiej postawy w posłuszeństwie, abyśmy były gotowe do przyjęcia i podporządkowania się każdej przełożonej, do współpracy z każdą siostrą i do przeniesienia do każdego domu.
Konstytucje 55

Postawa wolności, pragnienia, wolność co do osób, miejsc, wydarzeń. Można powiedzieć, że to teoria, idealizm. Jednak taka postawa jest możliwa, jeśli do niej chcę dążyć. Ważne jest nastawienie, pragnienie – cel. Pragnienie wolności uczy mnie życia wiarą. Wtedy przyjmuje drugą osobę jako dar Pana Boga, wtedy nie wybieram, nie krytykuje. Przyjmuje taki dar, jaki otrzymałam. Darami się nie gardzi. Jeśli braknie wiary, traci się dar - drugiego człowieka - i to, co ten dar wnosi.

Dom wiąże się z poczuciem przynależności, odpowiedzialności. W życiu zakonnym nasze domy zmieniamy, zmieniamy posługi, wspólnoty, dlatego ważne jest, aby pamiętać, że każde miejsce stanie się moim domem, jeśli wierzę, że Bóg mnie tam posyła. Wyłania się w tym miejscu temat posłuszeństwa, które jest niczym innym jak dobrowolnym pójściem za tym, co Bóg mi proponuje. Takie posłuszeństwo uczy mnie zarazem ubóstwa, które jest oddaniem się w ręce Boga.

Wolność od miejsc, osób pogłębia moją czystość serca. Wolne i czyste serce czyni mnie gotowa do bycia z osobami tak długo jak chce tego Pan Bóg. Każda osoba, każde miejsce jest dla mnie starannie zaplanowane przez Boga, dlatego to „każda” i „każdy” nie jest dla nie zagrożeniem, ale gwarancją bezpieczeństwa, bo Bóg czuwa… bo Bóg jest.

s.M. Scholastyka Rząsa