Żyć we wspólnocie
Żyć we wspólnocie

Spodobało się Bogu uświęcić i zbawić człowieka nie pojedynczo, ale we wspólnocie

Konstytucje 58

 

Czytając te słowa poznaję Boga, który pragnie jedności, któremu jest miłe, bliskie i któremu podoba się, abyśmy tworzyli jedność. Aby coś tworzyć, trzeba budować. Aby budować, trzeba być razem. Trudno budować w pojedynkę, trudno coś stworzyć samemu. Każdy członek wspólnoty jest inny. Wspólnota bardzo dobrze konfrontuje i stawia moje życie w prawdzie. To jeden z wielu plusów życia we wspólnocie.
Poprzez dar powołania do życia radami ewangelicznymi należymy do konkretnej wspólnoty, a należeć do wspólnoty to znaczy poczuć się „jak w domu”, w prawdziwym domu. Od poczucia przynależności bardzo wiele zależy. Na ile czuję się „w domu”, na tyle jestem sobą, na ile jestem sobą, na tyle cała angażuję się w budowanie wspólnoty i posługę. Dlatego Bóg pragnie uświęcić i zbawić człowieka we wspólnocie, bo wszyscy zaproszeni jesteśmy do życia we Wspólnocie Boga Trójjedynego : Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Jak to jest możliwe, aby osoby, których nie łączą więzy krwi mogły żyć ze sobą 24 godziny na dobę, w miłości i w darze jedno dla drugiego? Tajemnica tego życia kryje się w konsekracji, która jest szczególną Komunią Boga z człowiekiem. Człowiek oddany na wyłączność Bożej miłości jest zdolny do komunii z drugim człowiekiem we wspólnocie.

 

sM. Lidia Białkowska

Poprzednia
Z Konstytucji Sióstr Służebniczek NMP NP
28 z 31
Następna
Dysponować Do każdego i każdejUwielbienieZ naszych Konstytucji Nie szukać swegoMiejsce wyznaczone przez BogaParadoks życia z BogiemUbóstwo sprawia cudaTrwale i bezpiecznieWyrzeczenieMisjonarkaJedyne dobroPrzebaczenieMiłość wzajemnaDawać siebieŹródło życiaDla ChrystusaSłuchaj IzraeluWiernośćZanurzenie w BoguPrzewodniczkaNie ma innej drogiZ BogiemModlitwaDrugi człowiekWspólnota drogąPrawdziwa służbaŻyć we wspólnocieUbóstwoOfiaraChrystus Sługa